Juryrapport
De transformatie van schilderij tot dief en andersom is net te ingewikkeld gemaakt
om echt geloofwaardig te zijn. De transformatie vergt zoveel tijd dat je vooral naar
een aantal bewegende, onduidelijke panelen zit te kijken. Voor grote delen van het
publiek is het volstrekt niet te volgen wat hier nu eigenlijk gebeurt.
De verandering van dief in schilderij (zoals de jury hem in de optocht gedeeltelijk
heeft gezien) is waarschijnlijk minder interessant dan andersom. Een stuk eerder op
de route en een stuk verderop is die transformatie wel zichtbaar geweest voor het
publiek en dat is dan weer prima. De passage bij de jurytribune is in dit geval een
‘random’ moment.
Bij de tweede doorkomst is het veel duidelijker en is de dief in volle glorie te zien.
Daar is veel waardering voor, zoals ook voor het schilderij als dat in zijn geheel
zichtbaar is. Hoewel mislukt, wordt de complexiteit intrigerend gevonden en de
imposante transformer als verhaal heel effectief in het Van Gogh thema.
Van de muziekkeuze wordt weinig begrepen, die heeft geen enkele relatie met het
beeld. Hier had best een afgaand alarm of een politiesirene doorheen mogen klinken.