Juryrapport
Bij het aanrijden verschijnt een diffuus beeld. Het lijkt op een abstracte wagen,
dreigend van kleur en vorm. Of er wordt een skelet in herkend van een voorwerelds
beest dat zo lang op de zeebodem heeft gelegen dat de botten zijn verkleefd en
verkalkt tot een broos geheel.
De maquette maakte beter duidelijk dat dit het duister beeld is van een scheepswrak
in staat van ontbinding, waarbij het beeld in delen is opgesplitst en ten opzichte van
elkaar gekanteld. Tijdens de optocht is dit beeld uiteindelijk onleesbaar. Deze wagen
moet van opzij bekeken worden,- heeft afstand nodig en die wordt in de straten van
Zundert niet overal bereikt. De constructie is te open, waardoor er te veel uit de
omgeving zichtbaar is en je geen totaalbeeld kunt vormen.
Twijfel ontstaat of dit een overwoekerd scheepswrak is of een tentoongesteld
museumstuk van een wrak, de duidelijke keuze ontbreekt. Het is vooral een dor
geheel van paarse en zwarte strepen dat geen herkenning en geen emotie oproept.
Vergane Glorie heeft sfeer, onder meer met de met prachtige begroeiing van wier,
maar mist leven.
Door de doorsnijdingen duidelijker te markeren, had de leesbaarheid vergroot
kunnen worden. De grijze sokkel waarop het geheel is geplaatst, oogt doods en trekt
ongewild te veel aandacht voor een onderdeel dat duidelijk bedoeld is om zo afwezig
mogelijk te zijn.
