Juryrapport
Het meest bijzondere is het verrassingseffect. Pas aan het einde van de wagen heb
je door, waar je naar kijkt. De kleurstelling en de lijnen op de zeemeermin zijn wat
onbegrijpelijk. Het Tiffany-achtige lijnenspel en de invulling van de vlakken zijn nogal
strijdig met het visgevoel. De vreemde kleuren en het design leiden erg af van de
suggestie van een vrouwvis. De kleurkeuze van de zanderige bodem schept
verwarring. Iets in donkere watertinten was duidelijker geweest en had de wagen
meer rust gegeven.
Positief zijn het geluid van de vissersboot die onverdroten doorvaart, het gebruik van
een gemêleerde dahlia, de stroming van het water die in het haar goed tot
uitdrukking komt en de expressie van het gezicht, met name de paniek in haar ogen.
Misschien iets té dramatisch, door haar groene ogen met paarse omlijningen.
Op het deel van de wagen vóór het bovenlichaam van de zeemeermin, is het een en
ander aan te merken. Het alternatieve materiaal is consequent neergezet, maar
dominant aanwezig. Met name het frame van het net. Het valt uit de toon doordat er
ook weer een decor van roestplekken op geschilderd is.
Dan het perspectief. Een vissersboot hoort te varen, deze hangt in de lucht. Hoeveel
verbeeldingskracht er ook wordt aangesproken, hier tillen acht sleepkabels een
bootje de lucht in, van slepen kan geen sprake zijn.