Juryrapport
Wie een wasknijper uitvergroot, gaat de concurrentie aan met het werk van Claes
Oldenburg, de popart kunstenaar die een 14 meter hoge wasknijper plaatste tussen
de wolkenkrabbers in Philadelphia. Bij Oldenburg wordt die wasknijper een reus die
op twee benen staat, in Zundert blijven de wasknijpers gewoon wat ze zijn; knijpers
in XXXL formaat op een potlood. Ze staan mooi ten opzichte van elkaar, het ritme is
goed en de wasknijpers zijn van alle kanten interessant om naar te kijken. De
heerlijke fluwelige deken van dahlia’s is om van te smullen en de kleurkeuze maakt
het geheel erg vrolijk. De wagen is krachtig, simpel en mooi.
Na de opgeblazen schroeven, moeren en orchideeën op eerdere corso’s verrast
deze wagen echter te weinig. Als hij voorbijkomt heb je het ook in één oogopslag
gezien. Het blijft niet lang genoeg spannend, het houdt de aandacht niet erg lang
vast. Terwijl de wagen voorbijtrekt, ben je vanuit de ooghoeken al aan het zoeken
naar de volgende. Droogstekke is prima uitgewerkt, maar het idee scoort in
vergelijking met de andere wagens niet hoger.
