Juryrapport
De oorspronkelijke koekoeksklok zoals wij die kennen heeft een barokke afkomst.
Het mechaniek dat de tijd aanduidt, werd in de zeventiende eeuw vaak omgebouwd
tot een kleine kamerattractie waarbij jacht- en wildtaferelen populaire onderwerpen
waren. Deze corsowagen was in deze context zeer compleet. Onderdelen bewegen
en vertellen hun verhaal.
De wagen heeft veel humor door de aaneenschakeling van spelen tussen de jager
en zijn prooi. Het had flauw kunnen zijn, maar het is zo mooi gemaakt dat het
bewondering oproept.
De dieren die uit de klokkendeurtjes komen, zijn door hun materiaalkeuze minder
sterk, die hadden in bloemen uitgevoerd kunnen worden. De dennenbomen kregen
door het gebruikte materiaal een soort van abstractie die in het verder erg
anekdotische beeld een beetje in de weg zat.
Waarom ontbreekt aan één zijde een klok? Daardoor wordt het aan die kant meer
een weerhuisje en worden de vogel en de haas de blikvanger. Dat is jammer want zij
detoneren door de gelere uitvoering met al het roodachtige houtsnijwerk.
De grote zwakte van deze prachtig ambachtelijk gestoken wagen zat in de
hoeveelheid jacht, wild, vogels en zeer veel decoratie. Het was allemaal te veel.
Tijdens de optocht bleef van het spektakelstuk niet alles hecht bij elkaar.
