Juryrapport
Vormkwaliteit
Weinig spanning in de vorm. Zowel uit de tank als uit het nu vormeloos gedrapeerde camouflagenet, had veel meer uitgehaald kunnen worden. Duiven fraai maar cliché. Uiteindelijk een plompe, te massieve wagen.
Kleurkwaliteit
Roestbruin voor de tank, paars voor het camouflagenet en wit voor de duiven, zandkleur voor de muzikantenbak. Kleuren zijn mooi opgebouwd, maar te eenvoudig gehouden, had meer uitgesproken mogen zijn. Had meer diepte gegeven.
Theatrale kwaliteit
De verschijningsvorm is robuust, de rupsbanden imponeren en het strijdorkest doet het goed. Een aardig element is het spel van de figuranten, die in eerste instantie voor lijk in de loopgraven lijken te liggen, maar daarna verrijzen om op witte violen het lied van de vrede te spelen. Maar blijft allemaal wat plat, voor de hand liggend. Ook de tegenstelling tussen de twee soorten muziek is niet overtuigend.
Materiaalgebruik
Net als bij “Op stoom” te weinig bloemen te zien in de hoofdrol. Is het een bloemenwagen, of tank, versierd met dahliaslingers?
Originaliteit
Clichématig, kan veel spannender en actueler. Erg stereotyp. Vrede met duiven en Vivaldi, soldaten die geen oorlog meer willen. Alledaags en een beetje vormeloos allemaal.
