Huisje, boompje, .......

Een wagen die onmiddellijk spanning opriep en niet alleen door het rode kleurgebruik. De wagen was van top tot teen opgebouwd uit langwerpige ‘latten’, recht of licht gebogen. In eerste instantie geen herkenbare vorm, alleen de trap die uitnodigde was als zo danig duidelijk te herkennen. Bij goed kijken bleek het een spookachtig stadje met planken en takken van vervallen huisjes te zijn. De broeierige kleur en de grillige, maar toch ritmische lijnvoering boden een sterke contour. Maar dan blijkt de wagen zich te kunnen transformeren tot een geheel andere gedaante, een beest. Toen de jury eenmaal de kop in beweging had gezien werd de bedoeling van de wagen duidelijk. De wagen werd er spannend door. Het gebeurt niet vaak dat je door een korte beweging de sfeer van een beeld zo radicaal kunt veranderen. Mooie wagen en als concept ook spannend. Uitgevoerd in een kleurenpalet van dicht bij elkaar liggende ‘broeierige’ kleuren. Het was of de wagen in vuur en vlam stond. Mooi sur ton. Sterk ook de donkere roden aan de onderzijde van de wagen en de meer oranje, gelen aan de bovenzijde. Dat versterkte de verticaliteit en gaf de wagen massiviteit en spanning die ze nodig had. Des te groter was de verrassing van de transformatie. De titel deed al vermoeden dat er iets ontbrak in het rijtje en krakend bleek de spookstad van gedaante te verwisselen in het ontbrekende beestje. Omdat de vervallen huizen en de vegetatie eromheen visueel zo’n sterke eenheid vormden zonder de eigenheid te verliezen, was de geloofwaardigheid in het beest dat transformeert uit de bouwval groot. Ook de dreiging die van de bomen en de huizen uitging ging vanzelfsprekend over in het beest. De onheilspellende muziek samen met het knarsende en brommende geluid droeg mooi bij aan de opbouw van de ‘suspence’. Een mechanisch risicovolle en moeilijke uitdaging die met lef en professionaliteit is gerealiseerd. De jury was onder de indruk.