Vrije val

Mooie uitwerking van een reeks momentopnames. De vaart en dynamiek, die uit het geheel spraken, waren goed gekozen. Zelfs de turbulentie van een vallend lichaam in de lucht kwam goed naar voren door de verschillende positionele draaiingen. Erg mooi om deze valmomenten zonder verdere franje uit te voeren. Ook het perspectief van de lager zwevende - ten opzichte van de hoger springende- mensen was knap gedaan. Mooie uitwerking van details, zoals de manier waarop de parachute aan het lichaam gegespt was, de door lusjes getrokken riemen, de contrasterende streep over de zijkant van de benen en de hoogtemeters om de polsen. Wel jammer van de buizenconstructie die was echt te zwaar vooral naar achter toe. De buizen hadden juist daar voor het effect dunner moeten worden. De perspectivische werking was een spektakel om naar te kijken. Het kleine toegevoegde vliegtuigje was weer jammer. Het werd te verhalend en een beetje prutserig. Dit was niet nodig geweest; de rest van het beeld was sterk genoeg in zijn beeldtaal. Een andere kritische opmerking is dat het perspectief maar op enkele plaatsen rond de wagen werkte. Je moest niet voor de wagen gaan staan, want dan dekte de grootste figuur de rest af. Niet erachter of opzij, want dan zag je alleen een wirwar van armen en benen. Het mooiste beeld recht voor de wagen, vier, vijf stappen uit het midden. Dan kwamen de hele rij springers afzonderlijk tot hun recht. Dat betekende ook op straat slechts een kort moment van volle glorie en dat was jammer voor een met lef en durf gekozen thema als dit. Het doet de jury wel weer genoegen te zien dat de nadruk die zij de laatste jaren heeft gelegd op verbetering van de anatomische uitwerking zijn vruchten afwerpt. Afmetingen van ledematen klopten. Broekspijpen waren geen kokers meer van steeds dezelfde vorm, maar bewogen in de juiste proportie realistisch in de wind. Goed gezien hoe harde wind een lichaam in wapperende stof aftekent, heel overtuigend vormgegeven.