Wagen Slotact | Archief Corso Zundert

Foto Sandra Dunk

Titel:	Slotact
Categorie:	Wagen
Jaar:	2009
Buurtschap:	Laer-Akkermolen

Ontwerper(s):	Stefan van Steen Steven van Erck

Startnummer:	10
Prijs:	2
Punten:	626
Ereprijzen:	3e publieksprijs

Omschrijving Vandaag zal de legendarische boeienkoning Lucas Gazpar zijn wereldberoemde ontsnappingstruc vertonen. Voor de laatste keer... Voor de laatste keer zal hij u verbazen, door zich te bevrijden van zijn ketenen en zal hij ontsnappen uit zijn gevangenis van water. Misschien wel voor de laatste keer... Slotact

Juryrapport

De uitwerking van de boeienkoning was geheel in bloemen en rustig van kleurkeuze. Slechts op een paar essentiële plekken waren accenten aangebracht van stiksels en/of huidstructuren. Krachtig was de diagonale plaatsing, waardoor beweging en dynamiek werd gesuggereerd. Het lichaam anatomisch prachtig weergegeven. Zijn langzaam bewegende hand die naar de bevrijdende sleutel grijpt en de ademhaling die de borstkas zachtjes op en neer beweegt. Subliem gedaan. Zijn haar, de biezen en flossen aan zijn broek, de zwaaiende hangsloten, alles deinde mooi mee in het denkbeeldige water. Het deinen had niets mechanisch. Het was onregelmatig en gaf echt de indruk van water. Ook het rechterbeen ging lichtjes heen en weer, met bij de knie een flexibel bewegend stuk. Alles bleef keurig bedekt met bloemen. De stofuitdrukking zoals de plooien, bilnaad en dergelijke had het juiste schaduweffect om de wagen interessant te houden. Ook de spanning die buurtschap Laer-Akkermolen in het gezicht van de boeienkoning wist te leggen was prachtig. De oogleden en mond van de man gingen iets verder open wanneer zijn hand bijna de sleutel aanraakte. Het leek alsof hij zijn adem inhield. Het zag er zo realistisch uit dat het voelbaar werd; deze greep naar de vrijheid. En het geluidsdecor, prachtig. Een wagen met veel dramatiek. De vorm van het staketsel was sterk, evenals de suggestief uitgewerkte kettingen. De toeschouwer vulde de ontbrekende delen automatisch aan. Het totaalbeeld was ongelooflijk leesbaar. Het geluid ondersteunde en versterkte het totaalbeeld. De traagheid van de bewegingen was erg mooi en werkte goed bij het tempo waarmee corsowagens zich voortbewegen. Kortom de jury kon zich goed inleven in het drama en dat was knap.