Juryrapport
Horen en zien, maar niet zwijgen over de mooie wagen die buurtschap Klein Zundertse
Heikant heeft gemaakt. Drie schitterend uitgevoerde reuzenapen verbeelden dit gezegde.
De jury is vooral onder de indruk van de gelaatsuitdrukkingen. Deze zijn prachtig
weergegeven.
De eerste aap kan met moeite zijn mond dichthouden na wat hem net ten gehore is gekomen.
De tweede kijkt toch nog heel even onder zijn armen door, maar gelukkig zorgt de derde aap
ervoor dat niets naar buiten zal worden gebracht. Hij legt de andere twee een definitief
zwijgen op. En iedere toeschouwer volgt de raad op; van de verborgen wereld die zich onder
de drie verstandige en wijze apen bevindt, heeft niemand ooit iets gezien, gehoord of horen
vertellen…
De apenkoppen zijn zoals gezegd heel goed gemaakt. Mooi ruimtelijk, expressief, met een
sterke mimiek die past bij de gebaren. Ook de kleurkeuze van de koppen is uitstekend.
De combinatie van roze met lila geeft een subtiel en levendig resultaat. Door het donkere
‘oogwit’ krijgen de irissen een doordringende blik, wat ook mooi is.
De manier waarop de kleuren op de grote vlakken van de apenlichamen zijn verdeeld, als ook
de uitwerking van de armen, vindt de jury minder geslaagd. De vlekken zijn zo gelijkmatig
over het hele lichaam verdeeld dat er een patroon ontstaat, terwijl er eigenlijk naar een
weergave van licht en donker, dof en glans werd gezocht. Het lijkt wel of ze gelakt zijn.
Die ‘kooi’ onder de grote apen wordt bevolkt door spelende apen van klein formaat.
Met name het gebruik van alternatieve materialen viel op. Maar toch kwamen die kleine
taferelen niet helemaal uit de verf. Te petieterig en vooral te gedetailleerd voor een
bewegende wagen. Ze missen de genuanceerde expressie van de grote dieren, ze zijn vooral
alleen maar leuk. Daardoor blijft de wagen hangen bij ‘aapjes kijken’, wat jammer is.
Want de grote apen doen meer. Ze laten ons ook kijken naar onszelf.
