Wolf!

Heel even denkt het Zundertse publiek zich in een sprookje te bevinden. Maar als de mist bijna is opgetrokken blijkt het echt te zijn. De Europese wolf heeft zijn territorium uitgebreid naar Nederland! Een hele grote groep wolven komt aangerend en de agressieve beesten laten stuk voor stuk hun ontblote tanden zien. Het roedel monsters ziet er beangstigend uit. Totaal losgeslagen, van staart tot tong gevuld met adrenaline en een grote dorst naar bloed. Felrode tongen, tanden als dolken, uitgestrekte klauwen, waanzin in de blauwe en gele ogen. Een betere verbeelding van de Dionysische euforie is nauwelijks denkbaar. Het is de jury overigens ten gehore gekomen dat ook in de Witte de Withstraat in Rotterdam de mensen onder de indruk waren toen daar een verloren wolf uit deze roedel opdook… Het is knap om zo’n gevoel teweeg te brengen, en toch heeft de wagen het nét niet. Het manco zit hem in de kleur. De wolven zijn gewoonweg te bont, te gestreept. Stel dat de horde wolven in één kleur of ‘ton sur ton’ waren gestoken dan was de grote vorm van de horde wolven zichtbaar en voelbaar gebleven. Maar nu verdwijnt de helderheid en gaan de belangrijke elementen als tongen, tanden en ogen, in de baaierd van kleuren ten onder. Je ziet het collectief niet omdat de individuen niet te onderscheiden zijn. Echt jammer.