Juryrapport
Witte, menselijke lichamen presenteren zich aan het publiek. Ze lijken bijna van witte
chocolade zo kwetsbaar zien zij eruit. Juist weggelopen uit een film op zoek naar een
identiteit waardoor ook zij emoties kunnen vinden en uiten. Het thema is boeiend.
We zien anonieme gezichtsloze figuren, zonder persoonlijkheid. Die persoonlijkheid krijgen ze
pas door de bijgeleverde maskers op te zetten. Deze maskers verbeelden gevoelens van
angst, blijdschap, treurnis, geluk, overpeinzing, boosheid, vreugde en verbazing.
De figuren kunnen kiezen welke emotie zij op het afwachtende publiek zullen overbrengen.
Persoonlijkheid wordt daardoor identiek aan personage, iets dat je zelf kunt uitkiezen.
De maskers liggen voor het grijpen en zijn inwisselbaar. Het is slechts een kwestie van pakken
en passen, zoek zelf maar uit welke rol en emotie je wil aanmeten. ‘De blikvangers’ zijn
letterlijk en figuurlijk de blikvangers van het bloemencorso, want werkelijk alle menselijke
emoties zijn prachtig treffend weergegeven. Het contrast tussen de mensfiguur en de maskers
is sterk uitgebeeld. De figuren kleurloos en uniform (alsof ze uit dezelfde mal komen), de
maskers levendig roze gekleurd met verschillende gelaatstrekken van gemoedstoestanden.
Dat contrast werkt goed.
Het geheel zou nog sterker zijn geweest wanneer de wagen rustiger was uitgewerkt.
Het staketsel, de hangende maskers en de draden verbrokkelen het geheel en leiden af van
de essentie. De jury vraagt zich af waarom voor dat vreemde staketsel is gekozen?
Een soort pergola van hout. Wat heeft het een met het ander te maken? Een prachtig
uitgewerkt gegeven wordt op deze wijze bijna letterlijk zomaar ergens aan opgehangen.
Het is jammer dat de vormgegeven basisconstructie zó afbreuk deed aan de zó ontzettend
mooie expressieve uitvoeringen van de verschillende maskers! De grote witte neutrale
figuren, die een “gezicht” willen uitkiezen, is een prachtige vondst. Grote witte figuren,
geknield tussen maskers en kisten, waren volgens de jury voldoende geweest om duidelijk te
maken dat maskers en mensen tot elkaar veroordeeld zijn.
