Juryrapport
De wagen toont een mooi spel van opeenvolgende krommingen. Sierlijk, elegant in elk detail,
met mooie lijnen en restvormen. Iedere kromming wordt aan de bovenzijde bekroond door
een decoratieve verzameling dotjes die meer doen denken aan pluizige sneeuwballen dan aan
schuimkoppen. De bogen zijn luchtig geplaatst op een smalle basis, waardoor de golfbeweging
niet stagneert maar door kan gaan. Watervrees is knap gemaakt, maar bang worden we er
niet van. De gezichten in de golven missen het grimmige karakter dat bij een echte storm
hoort.
Wat een prachtige gestileerde dynamische beweging zou deze wagen gesuggereerd hebben als
de koppen anders waren ingezet. Conform de titel zouden de golven en de koppen ons bang
moeten maken, maar ze lijken eerder zelf angstig dan angstaanjagend te zijn.
Zelfs de angst ziet er een beetje dommig uit. Die koppen, halen het geheel meteen een
aantal niveaus omlaag. De golven nemen ook geen volume aan maar zijn van een soort
regelmaat waarvoor we niet hoeven te vrezen.
Fraai van lijnvoering, mooie open arabesken, fraai van kleur maar het resultaat is uiteindelijk
een nogal ééntonig vormgegeven wagen, met vooral te harde kleurvlakken die de suggestie en
beweging van golven te niet doen. Het overvloeien van kleuren was zeker een oplossing
geweest. Al met al is ‘Watervrees’ eerder een knap gemaakt bloemstuk dan een spannend
beeld.
