Wegens omstandigheden afgelast

Een prachtige poëtische gedachte is het uitgangsidee voor deze rouwstoet. De wagen zelf is alleen een onderdeel van het totale beeld. De wagen, uitgebeeld als een circustent met rode en witte kleurbanen wordt getrokken door een lange rij in donkerpaars uitgevoerde paarden. Over dit paars lopen beeldverbindende lijnen in kontrasterend rood, de banden van het tuig. Wagen en paarden worden geflankeerd door een groot aantal figuranten. De paardenbegeleiders, met hoed en gekleed in donkere lange gala uniform jas, zorgen voor een ingetogen plechtige sfeer. Daarachter volgt een stoet van circusmedewerkers, een kleurrijk en gemengd gezelschap, maar allen duidelijk gekleed voor een plechtige gebeurtenis. Ieder in zijn eigen outfit, ontleend aan de status in de circusgemeenschap. De kleurencombinatie van zowel de wagen als van de figurantenstoet, waren zodanig complementair, dat zij niet zonder elkaar zouden kunnen. De overtuigingskracht van deze wagen ligt daarin, dat ze het vermogen heeft de kijker totaal mee te nemen in de sfeer van droefheid passend bij de rouwplechtigheid. In het midden van deze schare artiesten is de mooi uitgewerkte wagen gesitueerd. De vondst van de uitvergroting van de tentstokken en lussen in het doek mooi en effectief, de tent kreeg een karikaturale lading die het geheel versterkte. Ook de zwarte grote confetti was erg mooi bedacht. De voorhang van de bühne is gesloten. Een deel van de jury had graag gehad dat de gordijnen opengegaan waren, zodat in het hart van de wagen de opgebaarde dierbare zichtbaar was, zodat een ieder intenser had kunnen delen in het verdriet van de spektakelmakers. Een (theater)gordijn vraagt erom om geopend te worden. Het was werkelijk een prachtige ‘troupe’. Sterk qua kostumering en beheerst, ingehouden spel. Nergens was bezuinigd op de detaillering, elk theater zou zich gelukkig prijzen met een dergelijke kostuumafdeling. Het was helemaal top, alles klopte eraan, de vervreemding voor de beschouwer was compleet en nergens was een besmuikte lach te zien of te horen, iedereen speelde zijn rol bloedserieus, zelfs de jongste deelnemers. De jury was echt ondersteboven van de Felliniaanse kwaliteit van dit totaalbeeld. Men heeft erg goed gekeken naar de afzonderlijke figuren, ze waren goed gecast en fantastisch gekleed. We herinneren ons de tweelingmeisjes die met een arm om elkaar heen treurig voortstapten, rode verenpruiken op, balletpakjes met lovertjes erop en alles klopte helemaal. Dit was voor de jury een wagen waarbij het gebruik van figuratie essentieel was. Men was ontroerd. Kortom complimenten.