Juryrapport
Op zich een thema, zoals ook uitgevoerd, om het publiek de schrik op het lijf te jagen, kippenvel te bezorgen en zo de show te stelen. Of de vakjury moet het beeld helemaal verkeerd begrepen hebben. Was de hoofdfiguur geen angstaanjagende figuur maar de doper en de toeschouwers de gedoopten? Een duivel zou in het vuur juist in zijn natuurlijk element zijn. Zoals je Ratelband over glas ziet lopen.
Wat we zagen was een groot viervingerig duivels monster met vogelbek, ramshorens, vleermuisvleugels ogen zonder pupillen en brede schouders. Gelijk de monsters uit de Lord of the Rings. Een beeld en details, die het doel zouden kunnen realiseren om met de eerste prijs ervan door te gaan. Maar, helaas de wagen miste in het totale beeld en de details de overtuiging die de vakjury verwacht en graag wil zien.
Door vooral zwakheden in de anatomische vormgeving op cruciale plekken (de romp, kop, mond, pupillen, de bilpartij en de ‘ballen’ die wij misten bij de figuur), de keuze en uitvoering van de details, zoals het lullige vuurmandje (dat zelfs een kind kan vasthouden) de vlerken en de te puntige vlammen. Ook met de kleurstelling was een en ander mis. De kleur ondersteunde de vormen niet en waar in de vormen een spanning bedoeld was brak de kleur deze spanning af. De special effects (aanzwellende muziek, rookpluimen die opstijgen) beloven ons toch nog een angstaanjagend beeld waar wij op wachten. Maar helaas, de energie is op, de kracht komt er niet uit en gaat in zichzelf op. Het versterkend accent ligt bij deze wagen steeds op de verkeerde plaats. Het verhaal van deze wagen kon niet begrepen worden.
