Als een boer van Zundert

Met sobere vormen hebben de ontwerpers en de wagenbouwers de ‘Boerenmens’ willen evenaren, zoals Vincent Van Gogh deze zo vaak in zijn vele tekeningen liet zien.

Een vrouw en twee mannen. Een op het eerste oog sympathiek tafereel. De boerin overtuigt in haar sombere devotie. Zij schikt zich naar haar lot. Er valt af te lezen, dat zij een zwaar bestaan lijdt. Van de twee mannen zijn de emoties minder te herkennen. Vooral de boer aan de buitenzijde staat er wat onverschillig bij.

Is de kleur de misser om het sobere, robuuste, hoekige, doorleefde van deze mensen te laten zien? Is het het hoge stripgehalte van de figuren? Is het te ‘zondags’? Het grootse manco is de achterkant van de wagen. Die heeft de toeschouwer wel heel weinig te bieden. De vraag is waarom voor de gezichten van de boeren bonen zijn gebruikt. Was dat niet op te lossen met dahlia’s?