Juryrapport
De wagen komt als een helder beeld de straat in: eenvoudig maar krachtig qua vorm. Het palet geeft vrij baan aan de kleuren die aan de achterzijde ervan uitgroeien tot gespierde verfslierten en als kleurige aders de lijnen bepalen van de wagen van voor naar achter. Een prachtige vondst. De lijnen zorgen ervoor, dat de vormelementen, zoals de boom, de korenschoof, de zon en de zonnebloemen niet in kleur ‘dicht’ lopen en duidelijk herkenbaar blijven. Met het spel van de kleuren zit het wel goed.
Maar op de vormen is met uitzondering van de boom wel wat aan de hand. Het gezicht van Vincent klopt niet: het heeft teveel voorkant en ogen, kin en jukbeenderen liggen op één vlak. Daarmee is de zijkant van dit portret niet interessant voor de toeschouwer. Het portret zelf lijkt zo een ‘plompe’ marionet, met een nietszeggende uitdrukking. Ook de overige vormen hebben iets cliché-achtigs tot en met de korenaren en de zonnebloemen toe. Zij ontberen een eigen sfeer en lijken kopieën van elkaar. Dat maakt het geheel erg statisch en weinig spannend.