Juryrapport
Een mooie, ingetogen wagen. Een stevige vormgeving, zoals je die vaker in het corso ziet. Het thema wordt onderstreept door muziek en tekst. Iets wat op het veilingterrein meer tot zijn recht kwam dan door de straten. De wagen drukt de warme relatie uit die tussen de twee broers bestond; een auditieve brug verbindt de beide van elkaar afgekeerde gezichten. Geweldig die onvervalst Brabantse uitspraak. Het openen en sluiten van de ogen accentueren de ingetogenheid, de waardering voor elkaar. Het geeft een sterk dramatisch effect aan de figuren, iets wat de een wel en de ander niet zal appreciëren.
De nauwe band tussen de twee broers wordt met nog meer elementen verbonden dan alleen de muziek en de gesproken teksten. De toeschouwer ziet veel elementen die beide personen gemeenschappelijk hebben, maar ook wat ze onderscheidt. Zo laat de wagen subtiel zien dat de beide broers in geheel verschillende werelden leven. Vincent in het met gouden hitte overgoten platteland in het zuiden en Theo temidden van de gouden glitter van de mondaine stad.
De zijden met de hoofden zijn de sterke kanten van de wagen, het verbindingsstuk is rommelig, minder spannend en niet overtuigend. Met name de brug had expressiever gemogen in kleur en compositie.
