Juryrapport
Het is gedurfd om met een afbeelding te komen van een van de meest bekende schilderijen van Vincent van Gogh. Iedereen kent het onderwerp en het roept zo een vanzelfsprekende herkenning op. Toch zijn de ontwerpers en het buurtschap erin geslaagd door hun interpretatie en vormgeving van het beeld de toeschouwer interessante nieuwe gezichtspunten te bieden. Wie ‘De doorbraak’ ziet beleeft het ‘Feest van herkenning’ maar verwondert zich tegelijkertijd over al het nieuwe wat hij of zij te zien krijgt.
In de herkenning zien we de ‘Aardappeleters’ zoals we ze allemaal van Van Gogh’s schilderij kennen: sober, bonkig, primitief. De gezichten van de figuren zijn fantastisch weer gegeven (‘gelijk een stoffige aardappel’) De armoede spreekt uit de gezichten, een ontroerend tafereel.
Maar hebben we deze figuren daadwerkelijk wel eens in de ruimte gezien? Zo, dat je ze ook ziet van de achterkant en de zijkant? In Zundert op zondag en maandag 7 en 8 september 2003 konden wij de aardappeleters in levende lijve zien.
De bedomptheid van het kleine vertrek, zoals we dat van het schilderij kennen, wordt in ‘De doorbraak’ doorbroken. Het vertrek krijgt licht en lucht. Aan het schilderij is maar één kant te bewonderen. ‘De doorbraak’ van alle kanten. Daarmee overstijgt deze wagen de somberheid die het schilderij van Van Gogh laat zien en maakt het tot een gezellig bijna feestelijk tafereel. Een wagen vol kleuren staat enigszins in contrast met het thema ‘Armoede’.
De ene na de andere creatieve vondst valt op in de wijze waarop aan de herkenning nieuwe ervaringen worden toegevoegd. (doekstructuur, de krammen in de lijst, de plooien in het doek) Voor de een wellicht wat druk voor de ander in een gepaste dosering. Hoe het ook zij, het heeft geen afbreuk gedaan aan het centrale thema.
De jury heeft veel lof voor de afwerking: het geheel was tot in de puntjes verzorgd, inclusief de aardappels met schubben en de kruisafname met boontjes uitgevoerd.
