Juryrapport
De onhandige opstapeling van borden, pannen, enzovoort is vooral qua compositie en
kleurgebruik niet zo interessant. Daarnaast is er wat aan te merken op enkele details. Vooral
het kleurgebruik maakt het geheel flets en saai. Daardoor valt de veelheid aan vormen weg
en slaat het beeld meteen dood. Hier kunnen motieven op het servies meer contrast en
spanning in het beeld geven, bijvoorbeeld Brabants bont. Ook schaduwtinten kunnen enig
contrast bieden.
In de materialen zit weinig onderscheidende textuur. De ‘kunststof’ snijplank, borden en
pannen lijken van hetzelfde materiaal te zijn gemaakt. Glimmers zouden hier door de
lichtreflectie een glanzende uitstraling kunnen geven van metaal. De alternatieve materialen
geven de indruk dat het niet ‘af’ is. Het glas bijvoorbeeld, oogt net iets te plastic. Dat
verdient meer aandacht.
Storend is het sop in de vorm van watten met een wat blauwe tint. Dat werkt enigszins van
veraf, van dichtbij is het niet mooi, het voelt klungelig en goedkoop aan. Een
bellenblaasmachine zou van toegevoegde waarde zijn om enige dynamiek te krijgen. Want
ook daaraan ontbreekt het bij ‘Afwas’. De beweging van een wiebelende stapel borden en
pannen is leuk bedacht, maar te klein om het bedoelde effect te geven. Dan zou de
opstapeling nog gevaarlijker moeten zijn en de beweging groter.
Ondanks de aanwezige afvalresten blijft het een braaf en beheerst opgestapeld geheel. We
missen de kliederzooi. Toch zitten er leuke details in de afvalresten zoals de vork met
spaghetti en de courgette op de rasp. De druipers op de buitenkant van de schaal kloppen
niet, ze druipen omhoog in plaats van omlaag, of het moeten in de oven aangekoekte
lasagneresten of iets dergelijks zijn.
Net als het beeld, is ook de muziek braaf. De geluidsband is vrolijk en fraai in zijn simpelheid.
