Juryrapport
Het idee om muziekkorps en wagen te integreren, maakt nieuwsgierig. Helaas gaan ze te
weinig in elkaar op. Er is te weinig cohesie tussen de muziek en de voorstelling, tussen de
beweging van de muzikanten en de het verhaal en er is ook geen match tussen de donkere
uniformen en de opgewekte kleurstelling van de wagen. De muzikanten kunnen beter in een
choreografie of regie worden gezet rond de ganzen waardoor ze deze echt door de straten
begeleiden. Dit kan veel leuker. Misschien is het leuker als de muzikanten tussen de poten
van de ganzen lopen, of uit de staarttoeters komen gekropen.
De muzikanten houden ook geen rekening met het tempo of de bewegingen van de ganzen.
Door de ondergrond waarop de ganzen lopen, die een slootkant suggereert, is de
begeleiding door het muziekkorps ook vreemd. Het voelt meer als een processie waarin een
relikwie wordt meegedragen. Zo zijn het twee losse exercities en dat is jammer. Kort
samengevat: deze samenwerking vraagt om een goede regie.
De alternatieve materialen in het riet zijn goed gekozen en verwerkt. Zie het vilt/wol als
alternatief voor het zaadpluis en de afwerking van de rietstengels en bladeren met gedroogd
blad. Het gras is mooi gevarieerd waardoor alles prima in verhouding is.
De ganzen zelf zijn geloofwaardig genoeg. Zoals de uitdrukking van de koppen. Iedere gans
heeft een eigen karakter. De waggelende ganzenpas mag enthousiaster zijn en ook het
gakken mag luider. Het geheel mist kracht.
De nekken van de ganzen plooien heel erg, door de aanwezige breuklijn. Deze komen niet
goed uit de verf. De gouden knopen zijn gemaakt van folie en niet met dahlia’s uitgevoerd.
De overgang van de lijven naar het koper is dan weer erg mooi in kleur en in voorstelling. De
mondstukken in de bek van de gans wordt in dit thema gesnapt, al doen ze ook denken aan
het dwangmatig voeden van ganzen voor de omstreden foie gras.
