Kroonjuweel

Verdeeldheid bij de jury over het gebruik van de kleur. Waar het pastelpaars in combinatie met wit voor de één een zachte sentimentele touch aan de wagen geeft. Heel zacht, doch niet zoetsappig. Zo ervaart de ander de kleuren als flets en dof, wat juist in contrast is met het juweel dat wordt uitgebeeld. Straal, glim en glans, zou het motto zijn. Over de integratie van de beeldschermen zijn de juryleden het ook niet eens met elkaar. Hier is één reactie: ‘Onduidelijke, niet heldere en/of niet-grafische beelden gemaakt of gebruikt op de schermen, wat een gemiste kans om te scoren bij mij en vooral publiek. Als je zoiets een wezenlijk onderdeel van je totaalbeeld wil laten zijn, moet je zorgen voor tailor-made visuals, die spetteren in eenvoud en kleur, die volkomen matchen met de rest, met het vlak en met de zichtbaarheid.’ De beelden worden ook te ééndimensionaal genoemd, ze ontroeren niet, hebben geen spanning en zijn vooral illustratief omdat ze geen duidelijk verhaal vertellen. Een ander vindt de led schermen verrassend goed geïntegreerd. Twijfel is er ook over het gebruik van de transparante kunststof vlakken. Eensluidend is de mening over de compactheid van de wagen: complimenten daarvoor, vooral omdat hij toch niet massief aanvoelt. De kroon is aan de bovenkant niet klassiek, maar een abstracte verbeelding daarvan. De onderkant had meer van dat abstracte mogen hebben. De landing op de grond is niet erg geslaagd. Door het geheel een ceintuur te geven, lijkt het opeens op grote olijke muts. Het grote probleem bij Kroonjuweel is vooral de onsamenhangendheid van beeld en inhoud.