Juryrapport
Een leuk idee om de snijdende kou letterlijk te maken, maar ook hoog gegrepen. Het gevoel van kou
wordt op een poëtische manier verbeeld. Alle details van het koud hebben, komen naar voren. De
wagen raakt daarmee een emotie die we allemaal kennen. Zeker bij de eerste confrontatie met de
wagen wordt het juiste gevoel opgeroepen.
Waar de expressie een beetje achterblijft – de figuur die lijkt weggerend uit een comic book, leunt ook
iets te veel naar voor – wordt dit in ruime mate gecompenseerd door de beweging en effecten. De
kleumende handen (prachtig gemaakt, de mooiste handen van dit corso), trillende mond en het
rookwolkje uit de mond zijn subtiel. Het geluid ondersteunt het gevoel, al wordt dit ook erg
bombastisch gevonden. Een toevoeging zou de inzet van blowers kunnen zijn, om het publiek mee te
zuigen in de totale beleving.
Minder fraai is het zilverkleurige deel van de messen, kan dit niet met bloemen worden uitgedrukt?
Waar de messen wel met bloemen zijn bewerkt, gebeurt dit in dezelfde kleur als de spieren van de
mensfiguur, wat ten koste gaat van het contrast.
Het totaalbeeld is niet erg prettig om te zien, best heftig met messen en zo. Het is al met al iets te
geforceerd zoals de messen de torso doorsnijden. Dit maakt de totale compositie nogal complex en
soms wat uit evenwicht. Soms gebeurt het doorsnijden wel en soms niet. Wat dan resteert is een
onvoorspelbare motoriek die afbreuk doet aan de totale verschijning op de weg.
