Juryrapport
In eerste instantie maakt Verjaagd niet al te veel indruk. Het is een wat schreeuwerig en
ondefinieerbaar, vormeloos object met weinig rook, eerder hersenen. Dan wordt duidelijk dat het een
wolk blijkt te zijn van een bosbrand, al blijven in deze uitbeelding de ‘verbrande bomen’ wat achter. Ze
komen iel over. De geur van verbrand hout is écht een toevoeging. Over het kleurgebruik valt wat te
zeggen. De tinten vormen een prachtige combinatie, echter: met wat meer rode en bruine accenten
komt het vuureffect wat beter tot zijn recht en wordt het geheel krachtiger en geloofwaardiger.
Dan is daar de transformatie waarmee in korte tijd een maatschappelijk relevant verhaal wordt verteld
van de regenwouden die worden gekapt en in brand gestoken om plaats te maken voor het kweken
van palmolie. Het vormt een gevaar voor dieren als de oerang oetang.
De wolk komt tot leven, hij pruttelt en buldert en herbergt een verrassing die je niet aan ziet komen.
De wolk transformeert tot een aap, het is prachtig hoe de arm zakt, de techniek is prachtig en
verrassend langzaam, de expressie in het apengezicht erg overtuigend. Het is genieten van de
spierbundels en de poten. De soundtrack is goed met het geluid van brand en de apengeluiden.
Allemaal heel spannend en werkt mooi naar een apotheose. Ook de toevoeging van rook werkt goed.
De transformatie vertelt een verhaal over natuurkrachten en de impact daarvan op een dier en laat
ons kijken naar de wereld van nu. Het perspectief maakt de aap een dierlijke superman die even komt
afrekenen. Het doet de adem stokken. Het is een keuze om de aap woedend te maken. Als de aap
gekweld en angstig zou zijn, zou de vertelling mogelijk nog krachtiger zijn.
