Juryrapport
Een spannende, ‘adembenemende’ wagen die zeer strak is geprikt. Een complete dubbele
voorstelling in zichzelf. De wagen wijkt af en dat roept extra interesse op. Het monomane van de
mijnbouw wordt sterk verbeeld door de strafheid van vorm en de beperking van kleur. Die beperkte
kleuromvang kan overigens ook als een minpunt worden gezien, het maakt de uitbeelding wat saai.
Het ontwerp heeft de structuur van de materie en dat is fraai doordacht. Het is een abstracte
compositie van prismatische zuilen, zoals basalt zich presenteert in de groeven. De wagen is mooi
van details zoals de leidingen in de schachten en de pakken van de mijnwerkers. Doordat de mijn en
longen in dit ontwerp zijn samengevoegd, stelt de wagen meerdere dingen tegelijkertijd voor en laat
daardoor ruimte voor verbeelding, complimenten daarvoor.
Het geluid combineert met de beweging van de longen, waarmee meteen de claustrofobische
beklemming van de lijdende mijnwerkers wordt versterkt. De wagen wint hiermee aan attractieaarde.
De voorstelling beklemt ook het publiek. De constante herhaling van het geluid is een mooie
verwijzing naar het herhalende in het werk van de mijnwerker en ook in dat van de ademhaling.
De figuratie is hier en daar te weinig zichtbaar en het geluid kan nóg beklemmender door er een
zware astma-ademhaling overheen te laten klinken. Misschien zou een iets grotere beweging van de
longen het geheel nog indrukwekkender maken. De wagen zet aan tot nadenken, nadeel is wel dat de
actualiteitswaarde erg laag is.
