Juryrapport
Een spektakelstuk, maar helaas één met nogal wat gebreken. Met de vorm van de paarden
laten de bouwers zien veel vakmanschap in huis te hebben. Juist daarom is het
teleurstellend dat de gehele presentatie tegenvalt.
De wagen imponeert vooral door het formaat. Het classicistische tafereel is van afstand nog
aansprekend, maar van dichtbij houterig en statisch. Het zit hem ook in de details. Bij de
snelheid die wordt gesuggereerd zie je de spaken van de kar niet, hebben paarden de bek
open en zitten de menners minder stabiel op hun bankje. Juist omdat het tafereel verwijst
naar de romantische classicistische beelden, vallen de details extra op en doen ze afbreuk
aan de totale compositie.
De figuren zijn slecht vormgegeven, houterig. En de teugels ontbreken. De menners ogen
als een wielrenner die hulpeloos zonder fiets over de finish komt.
De kleurkeuze is weinig aansprekend. De inkleuring in paars, lila en wat witte accenten is op
veel plekken onnavolgbaar. Het is te veel een lappendeken, wat afleidt en het bedoelde
effect onderuithaalt.
De titel is goed gekozen waardoor de aandacht ook uitgaat naar de onderkant van de
wagen, waar een laag gesealde dahlia’s de suggestie van een waterbak bij het
paardenrennen wegzet. Dit ‘water’ blijft te veel het karakter en textuur houden van de rest
van de wagen.
Het jammere van deze wagen is vooral dat het originaliteit mist en een gevoel oproept van
‘been there before’.
