archief home

Comic

2014
2014
<
>

Niels Braspenning

Titel: Comic
Categorie: Wagen
Jaar: 2014
Buurtschap: Raamberg
 
Ontwerper(s): Niek van den Broek
Roy Verdaesdonck
Koen Zagers
 
Startnummer: 6
Prijs: 20
Punten: 433
Omschrijving "Mijn passie, mijn leven, bestaat uit pen en papier. Als mijn tekening klaar is, wacht de volgende bladzijde op me. Weer een leegte die wacht om gevuld te worden met mijn fantasieën, die overslaan in de werkelijkheid als ze op papier staan. Het volgende schrift wacht op me. Mijn gedachten laten zich de vrije loop op papier, ook buiten mijn hoofd."
Juryrapport
Een onduidelijke wagen van het begin tot het einde. De vogelkooi en de rug van de tekenaar vormen bij het aanrijden geen pakkend beeld. De wagen heeft de toeschouwer lange tijd niets te bieden. De kooi heeft te dikke spijlen waardoor je de vogel niet goed ziet. Het deurtje hangt open en het vogeltje kiest ervoor in zijn krappe verblijf te blijven. De tekenaar is erg plomp neergezet, de beharing is onnatuurlijk, de witte lijnen in zijn haren, gezicht en handen zijn volkomen onbegrijpelijk in deze context. Ook de lijnen op de jas roepen vragen op. Vermoedelijk was het de intentie om hiermee plasticiteit aan te brengen in de kleding, maar dit is helemaal mislukt. Details zijn met zorg uitgevoerd. De sfeer van het geluid wekt de indruk dat je in een huiskamer zit. De beweging van de hand levert weinig meerwaarde op, de man spreekt daarnaast onduidelijke woorden uit. De wagen heeft geen rust door het ontbreken van vorm en wordt steeds drukker en rommeliger door de wirwar van gekromde buizen die naar de tekeningen leiden. Deze tekeningen lijken voort te komen uit de hersenkronkels van de tekenaar, maar dat is wat ongeloofwaardig. Voor hersenkronkels zijn de tekeningen te lievig en te gewoontjes. Bij hersenkronkels denk je eerder aan wat absurde of fantasierijke beelden. Bovendien groeit de chaotische wirwar van lijnen uit de tekentafel en niet uit zijn brein. Daarnaast zijn de cartoons op een vreemde manier op de uiteinden van die lijnen geplakt, ze zijn niet het resultaat van een vloeiend en energiek proces. Ze zijn de finale van een verhaal dat met horten en stoten wordt verteld. Inwoners van Zundert herkennen in de cartoons highlights van hun dorp, de buitenstaander zegt dit waarschijnlijk niets, zij herkennen alleen Henk en Ingrid. Het proces van de tekenaar is te veel achter elkaar op de wagen geplaatst. Het is daarom bij een verhalende uitwerking/uitleg van zijn teken- en denkproces gebleven. Daar is geen beeldende vertaling in gevonden.