Juryrapport
Het is nog een vrij utopisch idee dat wij in onze tijd zouden kunnen bevallen van een
collectieve renaissancegekte. Beelden van deze snit zijn al in de jaren zestig gemaakt, maar
dan zonder het idee van een wedergeboorte. Toch knap hoe een zo historische voorstelling
een hedendaags jasje heeft gekregen. Als je dichtbij komt, zie je dat er met zorg en
aandacht aan de uitwerking van details gewerkt is. Een beeld van adellijke personen met
uitvergrootte hoedenpracht.
Het totaalbeeld resulteerde in een vrij klassieke wagen met houterige figuren. Het
totaalbeeld sober gehouden in donkerpaars en geel. Dat maakt het beeld helder en
overzichtelijk en daarmee direct begrijpelijk, maar ook saai. De ietwat opgeklopte
hoedenmode die hier te zien is, is hier wel degelijk functioneel in de kompositie. De hoeden
voegen de nodige dynamiek toe aan dit toch wat statische beeld. Vooral veroorzaakt door de
grote vlakken en kleurkeuze. Daardoor hield de wagen moeilijk de aandacht vast.
De jury had moeite met het verhaal van de wagen. De Renaissance staat bekend vanwege het
centraal stellen van het individu als een uniek en scheppend wezen in de kunst en cultuur.
Dat wordt toch niet uitgedrukt met een exposé van groteske kostuums op de wagen?
Het onderwerp en de suggestie van de titel had volgens de jury meer aanleiding tot dynamiek
kunnen geven. Compositioneel en in expressie is de wagen slecht uitgewerkt. In kleurgebruik
en detaillering leek de wagen meer op een gekostumeerd bal binnen een poppenhuis.
