archief home

Rollercoaster

2007
2007
<
>

Sandra Dunk

Titel: Rollercoaster
Categorie: Wagen
Jaar: 2007
Buurtschap: 't Stuk
 
Ontwerper(s): Joël Sprenkels
Johan Raats
Jack Schetters
 
Startnummer: 9
Prijs: 11
Punten: 550
Omschrijving Tandwielen klinken; klak-klak-klak-klak… langzaam wordt het uitzicht weidser… Dan ineens… in volle vaart naar beneden. De horizon kiepert, de wereld draait, je maag volgt snel, de wind suist, gegil klinkt, je beugel knelt. Extase en plezier, maar ook angst en intense spijt worden door lotgenoten om je heen in de andere karretjes ervaren… Klik-klik-klik-klik-klik, de vaste fotocamera legt deze ervaringen vast als herinnering aan deze thrill.
Juryrapport
Spektakel. Een rollercoaster in actie. Opwindend. De houding van de inzittenden is goed getroffen en de gezichtsuitdrukking, de schrik is overtuigend. Een redelijk geslaagde poging om de dynamiek van de rollercoaster letterlijk vast te leggen in één stilstaand beeld. Heel goed hoe de diverse houdingen van de verschillende figuren de beweeglijkheid van deze attractie accentueren. Realistisch van stijl.In de ruimtelijke werking rammelt het. In de gondels als vorm zit een goed ritme. De vaart van de rollercoaster zit er goed in, de vorm van het mechanische deel van de attractie is ook goed getroffen. Dat vraagt om een tegen ritme om het beeld in evenwicht te brengen en te houden. Dat zou de technische constructie moeten zijn, maar die kan dat hier niet klaarspelen. Op het expoterrein zat de vaart er meer in, maar toen stond de wagen stil. Toen de wagen door de straat ‘kroop’ werkte de gematigde gang van de optocht in het nadeel van de vaart van de voorstelling. Ook in de kleurstelling zaten wat hiaten, enigszins willekeurig gekozen. Je vraagt je af waarom die gondels met al die paarse accenten gedecoreerd zijn. Al die kermisachtige kleuraccenten, maken het totaalbeeld moeilijk leesbaar, diffuus. Vooral ook omdat de kleuren van de gondels terugkomen in de kleding. De vorm is adequaat gevonden. Maar de gondels in combinatie met de overmaat aan kleurschakering maakt het totaal niet overtuigend. Deze wagen had wel wat geluid mogen voortbrengen, een langgerekte gil of zo? Er is bij deze wagen erg gelet op de gezichten, de uitdrukking en vorm. En toch is het nog niet goed. Het gebruik van alternatief materiaal in de handen en gezichten zorgde voor een goede expressie, maar het maakt het als geheel toch wat zwakker. De blaadjes die gebruikt zijn om te voorkomen dat het te wollig wordt pakken verkeerd uit. Het doet afbreuk aan het geheel. Het verschil tussen de structuur op de gezichten en de kleding, laat iets raars ontstaan. Het gevoel ontstaat dat je zit te kijken naar mensen in vreemd gebreide wollen jurken en broeken, tot en met een soort poolreiziger in een gele jurk met – het leken welpantoffels aan. Als alles getikt is met dahlia’s, accepteer je die wolligheid vanwege het materiaal.